Women’s Sevens World Series – Atlanta Day 1 – YouTube.

The Netherlands will arrive in Atlanta with a simple mission – to prove they are good enough and worthy of regaining their place as a core team on the IRB Women’s Sevens World Series for 2014/15.

They finished seventh on the inaugural Series, but then lost their core team status for this campaign after failing to reach the Cup quarter-finals at Rugby World Cup Sevens in Moscow last June.

However, with a new coach in Chris Lane at the helm and having been working hard away from the spotlight, the Dutch are eager to “regain some international credibility” over the next two weeks in Atlanta and Sao Paulo.

“We are definitely good enough to be a core team on the IRB Series and when we do return to that and get regular high level competition we will challenge the top teams in the world,” insisted Lane, the former Australia Women’s Sevens coach.

“It is very important for us to perform well at these tournaments and regain some international credibility … it is essential for us to [regain core status] if we are to develop the Game in the Netherlands and have a realistic preparation for Rio 2016 qualification.”

Positive energy 

A sentiment echoed by Kelly van Harskamp, who was nominated for the IRB Women’s Sevens Player of the Year 2013 award and was a frustrated watcher of the opening round of the Series in Dubai before Christmas.

“Last season gave us the opportunity to participate in a world-class tournament basically every two months,” van Harskamp said. “It just taught us more about what it means to be an elite athlete, how to handle the pressure of big tournaments and how to take care our yourself in the sense of recovery and preparation.

“It was very disappointing, of course, to lose our core team status. Every World Series tournament that we are not participating in feels like a missed opportunity for us. Regaining core status will help develop the individual players, the team and the pathway for women’s rugby in the Netherlands.”

Lane may have only been in the role of Dutch Women’s Sevens coach for a short time, but he has had a positive effect on the team according to the experienced van Harskamp.

“Chris Lane has come in since the beginning of January and brought a new energy to the team. We have a lot of trust in each other and he gives a lot of confidence to the players,” she explained.

“There is a very positive energy between him and the team. It’s a new voice and we have been getting some new insights in how to play the game.

Working hard to improve

“This year we are really working hard on improving as a team. We are working very hard on our individual skills so we can all perform our roles with the team.”

Lane has been equally impressed by what he has encountered in his new role.

“I have watched them perform on the IRB Series over the past two years and have always been very impressed with their athletic ability and skill level,” explained Lane as to what had appealed to him about the role.

“They were also obviously very dedicated and have very good training systems and facilities in place here in Amsterdam. They are very talented girls, who work extremely hard, but lack some self belief and the knowledge or experience to win tight games.

“Preparation has been very satisfying, everyone is working hard on improving ourselves and learning some new skills as well as implementing some new ideas on how to play the game.

“I am happy with our development as a team.”

Gauge of development

The Netherlands have been draw alongside three core teams – world champions New Zealand, England and Ireland – in Pool B for the Atlanta Sevens this weekend,  but that is something that doesn’t faze either Lane or van Harskamp.

“We are very excited to get the opportunity to compete against three core teams,” insisted Lane. “It will give us a great gauge on how far we have progressed since the World Cup.

“It doesn’t matter who is in our pool, the challenge for us is ‘are we confident and disciplined enough to play the way we want to play under match conditions and pressure?’”

Van Harskamp added: “We have been in a pool with New Zealand and England a few times last season and we played some pre-season friendly games with Ireland. All teams will give us a good test and playing them in Atlanta will give us an indication of what we have progressed on from last season.

“We are aiming to put in a consistent performance and stick to our team goals through both tournaments.”

Netherlands Women’s Sevens squad:

Joyce van Altena, Linda Franssen, Tessa Veldhuis, Lorraine Laros, Pien Selbeck, Kelly van Harskamp, Anne Hielckert, Annemarije van Rossum, Jannicke IJdens, Elke van Meer, Tessel van Dongen, Dorien Eppink.

Ingezonden door Rob Koelewijn:

Bassets laten tegenstander ontsnappen

Voor de rugbyers van The Bassets uit Sassenheim is het van groots belang om zich te concentreren op het resterende deel van de competitie en niet meer te lang stil blijven staan bij de gespeelde wedstrijden, daar was te vaak de vorm van de dag de bepalende factor. Bassets trainer Robert Broers hoeft vanaf heden niet op jacht naar een schoonheidsprijs, maar het resultaat rugby is vanaf heden een pre om zo niet in grote problemen te gaan komen en het zichzelf lastiger te maken dan dat het is. The Bassets zouden een verdedigingsmuur optrekken waar geen doorkomen aan was en de tegenstander zou met gepaste agressiviteit terug gezet worden op eigen helft. Met dit strijdplan moesten de studenten uit Utrecht (USRS) zondagmiddag om half drie bestreden gaan worden. Het plan viel in het begin al in duigen door niet of nauwelijks te tackelen, zo drukte de studenten vrij simpel tien punten op het scorebord en was Broers al snel genoodzaakt een pionnen offer te doen. De scherpte kwam bij The Bassets mondjesmaat terug. Een try van Amine L’mal en een strafschop van Bob Koppier bracht vertrouwen in de wedstrijd en met deze ruststand (8-10) kon het nog alle kanten op.

De 2e helft was het likkenbaarden voor het publiek, harde acties en mooie try’s vielen aan beide zijde. Voor The Bassets waren het Dennis Rietberg, Tom vd Krogt en wederom L’mal, terwijl Roger Scheffer en Joey Vos de conversies benutte, maar het totaal van 29 punten was nipt tekort omdat de studenten 1 penalty meer benutte 29-32. Hiermee verdiende The Bassets 2 bonuspunten en kunnen ze over de tweede helft zeker tevreden zijn, dat moeten ze twee weken vasthouden want op zondag 23 februari spelen ze in Rotterdam tegen Erasmus RSRC, K.O. 14.30 uur.

Ingezonden door Mieke Doll, foto’s Theo Beentjes:

Castricum boekt zege op Hilversum!

De Castricumse Rugby Club heeft de start van de tweede helft glans gegeven door een heerlijke zege. De thuisploeg boekte een overwinning op Rugby Club Hilversum, dat met 20-17 de wedstrijd punten in Castricum liet, zelf genoegen nemend met een bonuspunt. Den Haag had het zwaar op het kunstgras van jubilaris de Dukes, maar pakte uiteindelijk wel de bonus mee uit Den Bosch. De wedstrijd tussen ’t Gooi en Diok is tot nader order uitgesteld door de staat van de wederzijdse grasmatten en dit geldt ook voor de Plate wedstrijd tussen Utrecht en de Hookers. RC Eemland heeft met verve haar leidende positie verdedigd tegen uitdager Amstelveen en Waterland moest in Purmerend haar meerdere erkennen in Oemoemenoe. Ondanks de prima zege blijven de Castricummers staan op plaats vijf met gelijk aantal punten als de Dukes.

Kwartje naar de goede kant!

De rugbyvelden in Nederland hebben het zwaar. De vorst en sneeuw blijft uit, hoge temperaturen en dus regen, heel veel regen. Ook het veld in Castricum kreunt onder deze weerscondities, maar doorstaat tot nu toe de test. De Castricumse Rugby Club had een goed gevoel overgehouden aan de wedstrijd tegen Den Haag vorige week en wilde deze lijn doorzetten. Goed verdedigen, vechten om elke centimeter groen en vlijmscherpe aanvallen. Natuurlijk speelt de tegenstander van vandaag, Hilversum een ander spel dan Den Haag, maar geloof in eigen kunnen is een goede basis. Er ontspon zich een aantrekkelijk kat en muis spel op het hoofdveld van de Duinranders. Na een kleine 10 minuten werd de openingsscore, na een eerder gemiste penalty kick van Fedde Lingsma, door Rik Roovers verzorgd met de conversie voor Lingsma. De thuisploeg wilde koste wat kost de aansluiting houden en via Ioan Tomsacu werd deze inspanning beloont. Menno Rechsteiner was minder gelukkig in de afronding van de bonus. Dit smaakte absoluut naar meer en brutaal werd de voorsprong, door een try van Sepp Kotten, gepakt voor Castricummers. De gasten lieten dit niet op zich zitten en via Jeroen Alma en Lingsma werd de achterstand omgebogen in een 10 – 14 voorsprong. Nog voor de rust stelde Cas RC orde op zaken door een try van Rob van der Velden en de twee extra punten door Rechsteiner. Met de stand 17 – 14 werd de rust ingeluid. De tweede helft werd het hele veld benut voor vooral scrums, line-outs en penalty kicks. Het windvoordeel was voor Hilversum en daar maakte Storm Carroll veel gebruik van. Hier werd het nodige terreinwinst mee geboekt, echter beide teams stonden verdedigend zeer sterk te spelen, dus er was geen doorkomen aan. Waar verdedigd wordt, worden fouten gemaakt en dat was vandaag niet anders. De Castricummers gaven twee scorings mogelijkheden via penalties weg, waarvan Lingsma er 1 benutt. Hiermee was de stand weer gelijk en lang leek het op een gelijkspel uit te draaien. Ook Hilversum trok zo af en toe aan de noodrem en Rechsteiner maakte dankbaar gebruik van de gegeven penalty door deze beheerst tussen de palen te schieten. De druk werd opgevoerd en Cas kwam met de schrik vrij na twee weggegeven scrums voor RCH op de 10 en 5 meter van het try gebied. De ontlading was dan ook groot na het laatste fluitsignaal van Michael Stevenson. Eindelijk was het kwartje de Castricumse kant uitgerold, met dank aan het meelevende publiek dat vandaag als zestiende man diende.

Zoals al eerder gezegd, de wedstrijden volgen elkaar in rap tempo op. Zaterdag 15 februari staat de uit wedstrijd tegen LRC Diok gepland., kick off net als het hele seizoen 15.00 uur.

Ingezonden door Rob Koelewijn:

Bassets in mineur

Het jaar 2014 begon goed voor de rugbyers van The Bassets uit Sassenheim. Zo goed met een mooie overwinning, maar daarna gingen ze vervolgens kopje onder in Amsterdam en wonnen weliswaar de volgende wedstrijd in Sassenheim. Helaas was alleen dat die wedstrijd voor aanvang al om spek en bonen ging, want bij The Bassets waren de benodigde spelerskaarten, die een speler recht geeft op deelname aan een wedstrijd, tot ieders verbazing ineens zoekgeraakt. Zodoende diende de wedstrijd wel gespeeld te worden maar helaas zonder toekenning van de punten. Ook al wonnen The Bassets met 42-12 alle moeite was voor niets. The Bassets staan dan ook nog steeds in de middenmoot en voelen de hete adem van de concurrenten in hun nek hijgen. Gedane zaken nemen geen keer voor The Bassets en moesten zij dus ook noodgedwongen voluit aan de bak en wel tegen ‘T Gooi in Naarden. Op de juiste aanvangstijd konden de op het bot toe gemotiveerde Bassets team alle schroom van zich afgooien. Voor een volle 100% gooide The Bassets zich in het strijdtoneel, maar uitgespeelde kansen kwamen in de 1e helft niet voor. Zo bleef tot de rust de hatelijke nul op het scorebord staan, terwijl ‘T Gooi 3 strafschoppen benutte, 0-9. Een donder speech van Captain Leon Wilson moest The Bassets scherper maken, maar amper was de 2e helft begonnen of ’T Gooi verruimde de voorsprong naar 14-0. Door deze try leken The Bassets uit het lood geslagen, zo lieten ze de gastheren zelfs uit lopen naar 26-0. The Bassets vonden dit te gortig gaan worden en knokte zich terug in de wedstrijd door try’s van Michiel vd Plas en Roger Scheffer en de twee conversies van de laatstgenoemde en gloorde er een sprankje hoop voor The Bassets om een stuntje uit te halen. The Bassets bleven met kracht smijten maar er was geen doorkomen meer aan. Het alles of niets slot offensief eiste zijn tol, zodat ’T Gooi hun marge nog konden vergroten tot 31-14. Door dit verlies zitten The Bassets in de hoek waar de klappen gaan vallen. Het team en de beleidsbepalers gaan delibereren hoe dit allemaal zo ver heeft kunnen komen en hoe ze zo snel mogelijk uit deze benarde situatie kan worden gestapt. Dat kan simpelweg door winstpartijen en dat is met deze spelersgroep zeker mogelijk en zij zullen er ook alles aan doen om daar aanstaande zondag een start mee te gaan maken om tot een goede afloop van dit seizoen te komen, dan spelen ze in Sassenheim tegen USRS uit Utrecht K.O. 14.30 uur.

Ingezonden door Eefje van der Harst, foto Els Barnas:

DIOK dames kampioen Eerste Klasse!

Het damesteam van Leidse rugbyclub DIOK is vandaag voor eigen publiek kampioen geworden van de Eerste Klasse door hun directe concurrent WAD met 41-7 te verslaan. Met deze titel op zak verdienen de dames promotie naar de Ereklasse, het allerhoogste niveau in Nederland. Na het laatste fluitsignaal waren de dames uitzinnig van vreugde en vierden zij hun kampioenschap met coach Paul Morris tot in de kleine uurtjes.

Vooraf was niet iedereen gerust op een goede afloop, de uitwedstrijd tegen WAD ging immers nog met 39-27 verloren. Maar de wetenschap dat DIOK bij winst kampioen zou worden gaf iedereen net even wat extra energie. DIOK overrompelde haar tegenstander volledig met fel spel op een hoog tempo. In de eerste helft kwam DIOK zo al op een 24-0 voorsprong, al had deze nog voorsprong nog hoger moeten uitpakken. Tot vijfmaal toe strandden de dames op of net voor de tryline. De tweede helft verliep wat rommeliger, en DIOK moest zelfs een try tegen incasseren. Maar nadat DIOK zelf nog 3 try’s had weten te scoren, stokte de teller bij 41-7.

Vrienden, familie en iedereen met een DIOK-hart wilde er vandaag bij zijn om hun eigen dames kampioen te zien worden. De Amigo’s van DIOK3 en de Athletics van DIOK2 hadden zelfs hun eigen uitwedstrijden vervroegd om op tijd terug in Leiden te zijn, maar ook veel jeugdspelers, het DIOK-bestuur en vele anderen waren er vandaag om de DIOK dames aan te moedigen. Zij werden getrakteerd op een mooie wedstrijd waarin DIOK liet zien de terechte kampioen te zijn.

Ingezonden door Eefje van der Harst, foto Els Barnas:DIOK te laat op stoom tegen Hilversum (34-22)

Niet thuis in Leiden zoals gepland, maar uit in Hilversum trad DIOK dit weekend aan tegen Hilversum. De velden in Leiden waren onbespeelbaar geworden nadat er in de nacht van vrijdag op zaterdag een behoorlijke hoeveelheid regen was gevallen. Even last-minute omschakelen dus voor DIOK: de troepen verzamelen en richting Hilversum afreizen. Maar ach: of je nou in Hilversum of Leiden speelt, het blijft een rugbywedstrijd als alle andere. Hilversum bleek dit keer met 34-22 de sterkste, al kwam DIOK via een slotoffensief nog aardig dichtbij.

DIOK werd verrast door een sterk begin van Hilversum. Al binnen het kwartier keek DIOK dan ook tegen een 10-0 achterstand aan. Pas na zo’n 25 minuten kon DIOK daar iets tegenover stellen. Leon Koenen kickte vanuit een penalty de 10-3 op het bord. DIOK koesterde de hoop dat het nog verder dichterbij kon komen, maar Hilversum scoorde 5 minuten later wederom een try plus conversie: 17-3. Leon Koenen probeerde de achterstand te verkleinen met een penaltykick, maar zijn schot miste precisie. In de slotminuten van de eerste helft voerde de driekwarten van DIOK de druk op en kwam de tryline eindelijk in zicht. Nic Altink stond een aantal keer aan de zijlijn klaar om een zekere try te gaan scoren, maar het ontbrak DIOK op de beslissende momenten aan overzicht. Medespelers liepen terug de drukte in, of werden door (hoge) tackles van Hilversum kant tot stoppen gebracht. Bij rust was het dan ook nog steeds 17-3

Na rust toonde Hilversum zich weer het scherpst van beide teams, vrijwel direct uit de kick-off liep Hilversum aan de buitenkant een try binnen: 22-3. Tien minuten later was het wederom raak: 29-3. DIOK gaf zich nog niet gewonnen en het bleef de druk op Hilversum opvoeren. Man-of-the-match aan DIOK-kant Nic Altink slalomde vanaf eigen helft tussen het halve team van Hilversum door, om vervolgens tussen de palen een pracht try te scoren. Riaan Smal kickte de conversie raak: 29-10. DIOK koesterde hoop dat het de achterstand nog kon wegwerken, maar Hilversum antwoordde met een snelle tegentry: 34-10.

Die achterstand leek onoverbrugbaar, maar DIOK begon de laatste twintig minuten aan een wanhoopsoffensief. Referee Mike Hoyer had de wedstrijd goed onder controle, al moest hij daarvoor keer-op-keer Hilversum terugfluiten in en om de rucks. DIOK profiteerde via een snelle penalty van Riaan Smal met een try naast de palen. Zijn conversie was ook raak en DIOK kwam terug tot 34-17. Met nog een kwartier op de klok kwam het geloof terug bij DIOK en de meegereisde DIOK-fans. Het team ging gretig op zoek naar nog een try, maar was daarbij net iets te gehaast. Tot tweemaal toe werd een scoringskans op de tryline verprutst met een knock-on. Tom Altink was enkele minuten later gelukkiger in de afronding en bracht de stand op 34-22. De conversie ging mis, en dus bleef de eindstand 34-22.

Ondanks de vele scoringskansen in de tweede helft en een sterk slotoffensief keerde DIOK dus met lege handen terug naar Leiden. Zuur, maar eerlijk is eerlijk: DIOK speelde niet slim genoeg en kwam te laat op gang om aanspraak te maken op de overwinning. Volgende week reist DIOK wederom af richting het Gooi. Dan speelt DIOK in Naarden tegen de nummer laatst RC ’t Gooi, dat dit weekend met 47-0 dik op de broek kreeg van The Dukes. Zowel DIOK als ’t Gooi hebben dus wat te bewijzen volgende week, dat kan weer een leuke wedstrijd opleveren!

Ingezonden door Wim van Os:ERVARING VAN EEN RUGBYLEEK
( Zwager van Wim van Os )

Het is weer zo’n dag dat er zich van alles afspeelde. Ik wilde veel maar, eigenlijk verlamd in mijn doen en laten .
De accu van mijn auto was kapot, autoradio doet het niet meer en het elektrisch raam weigert ook. Wat kan er nog meer tegenzitten ?
En toch kom je zo’n dag door.
Je zit ’s-morgens lekker koffie te drinken in het clubhuis van de jachthaven met wat oudere mannen, het weer is slecht en toch heb je onder elkaar gein.
De ene anekdote volgt de andere op.
Je kent dat wel, vissersverhalen van vroeger, zo van vroeger was alles beter.
En toch, toch schuilt daar wel een vorm van waarheid in.
Neem nou het voetbal, dat is toch in vergelijking met 30 jaar geleden een waar slagveld, supporters die elkaar naar het leven staan.
Nu wil het geval dat ik iemand ken, die rugby speelt.
Hij is op een respectabele leeftijd, waar velen al niet eens meer sporten, nog steeds een rugbyspeler en daarbij ook nog eens scheidsrechter.
Afgelopen zondag ben ik eens voor het eerst naar een rugbywedstrijd gaan kijken.
Ik vond het heel erg leuk om te zien. Er wordt getackled en er wordt behoorlijk aan elkaar getrokken, alleen maar om de bal te veroveren. Ik begreep er bijna niets van, maar een ding was mij direct duidelijk, er werd in geen enkel geval gemopperd, niet op elkaar en zeker niet op de scheidsrechter.
Het was tackelen en opstaan. Verbazingwekkend gewoon.
Wereldwijd zouden alle voetbalsupporters eens een jaar lang langs de lijn van een rugbyveld moeten gaan staan en daarna maar weer eens aan voetbal gaan denken.
Ik persoonlijk hou erg van krachtsport, dat ligt mij het best, maar tot mijn verbazing vind ik rugby een toffe sport. Alleen al omdat er geen gezeik en gekanker was.
Ik raad het dan ook iedereen aan om eens een rugbywedstrijd te bezoeken, al is het alleen maar om weer eens de sfeer te proeven van hoe het hoort en hoe de sport ook kan zijn.
De voetbalfanatiekelingen zullen natuurlijk denken “” ik kijk wel uit, wat is dat nou voor een sport “” .
In die 2x 40 minuten van de rugbywedstrijd heb ik meer sport gezien dan in alle voorgaande voetbalwedstrijden uit mijn verleden.
Toen de rugbywedstrijd gespeeld was liep men niet ongeinteresseerd het veld af, nee sterker nog, de tegenstanders werden bedankt voor de wedstrijd, ook al hadden ze verloren.
Ook de scheidsrechter werd bedankt.
Ik heb voor het eerst sinds lang weer eens gezien dat sport echt verbroederd bij deze rugbywedstrijd, wat ik bij vele andere sporten niet kan zeggen.
Zo was mijn zondagmiddag een onspannende dag.

ERVARING VAN EEN RUGBYLEEK 29 januari 2014.doc

Ingezonden door Mieke Doll, foto’s Theo Beentjes:
De Castricumse Rugby Club verliest weerbaar!

De Haagsche Rugby Club wordt titelkandidaat genoemd en liet daar geen twijfel over bestaan. Op thuisbasis Wouterland gaf de Castricumse Rugby Club goed partij, maar moest de winst aan Den Haag laten met 5 -38. Hilversum is ook favoriet en wees Diok met een overwinning op deze kandidatuur. En op de weg terug zijn de Dukes met een prima overwinning op ’t Gooi. Van de top zes speelde alleen Castricum op eigen veld haar thuiswedstrijd, Diok en ’t Gooi moesten uitwijken naar de velden van hun tegenstander. In de strijd om de Plate leed Eemland haar eerste verlies, Oemoemenoe wist verrassend te winnen. Amstelveen vond haar meerdere in the Hookers op Haarlems grondgebied en Waterland hervond de aansluiting bij de top ten koste van Utrecht. De top twee begint vaste vormen aan te nemen in de kampioenspoule en de Dukes streven Castricum voorbij door hun overwinning.

Niet weggespeeld!

In de ochtend topoverleg technisch kader over de veldcondities, weervooruitzichten over de dag gunstig en dus we gaan er voor. Leuke voorwedstrijden en dus extra toeschouwers langs de druk bezette lijnen. De perfecte ambiance voor een mooie pot rugby en dat wordt natuurlijk gegarandeerd door de hoofdrolspelers in dit theater. Gelegenheidscaptain Job Wierenga bracht samen met Mackenzie Roberts de wedstrijdbal naar referee Gert Visser en weldra klonk het fluitsignaal voor de aftrap. De Castricumse Rugby Club begon vol overgave aan de wedstrijd en verraste de gasten enigszins. Toch konden zij voorkomen dat er snel gescoord werd. De toon was gezet en de Haagsche RC moest aan de bak en dat deden zij dan ook. Het duurde wel even voordat het gaatje in de defensie werd gevonden door Thomas Mooy. Ook de tweede en derde score komen op naam van Haag, door Bart-Jan Romijn en Pieter Mol.
Gezamenlijk verzorgen zij de ruststand van 0-17. Met vernieuwd elan begint Cas weer te bouwen aan balbezit en terreinwinst, echter telkens zit een handje, voetje of lichaam in de weg. Den Haag blijft op stoom met tries van Alexander Barendregt en Maarten Jol. Het zijn mooie aanvallen en de driekwart lijn loopt vloeiend bij de Hagenaren. Toch is er geen sprake van makkelijke punten, HRC moet voor elke meter vechten en het spel golft op en neer. De vervelende nul wordt na aanhoudend aanvallen van de thuisploeg door Kevin Bakker van het scorebord gehaald en helaas ziet Menno Rechsteiner de conversie geblokt door Amir Rademaker. De verdediging van HRC liet geen score van de Castricummers meer toe, ondanks verwoede pogingen en een close call van Rechsteiner. Laatste score van de wedstrijd kwam op naam van de Haagsche Kieran Long. Kort daarna vond referee Gert Visser het welletjes en floot voor delaatste keer. Een fysiek, tot de laatste minuut aantrekkelijke wedstrijd vond een terechte winnaar in Den Haag.

Volgende week beginnen de returns en mag de Castricumse Rugby Club het opnemen tegen Rugby Club Hilversum. Let op….er wordt niet afwisselend uit en thuis gespeeld, maar op basis van rangschikking na de eerste ronde. Castricum speelt zaterdag 8 februari thuis tegen Hilversum, met de bekende KO tijd van 15.00 uur.