ERVARING VAN EEN RUGBYLEEK

Ingezonden door Wim van Os:ERVARING VAN EEN RUGBYLEEK
( Zwager van Wim van Os )

Het is weer zo’n dag dat er zich van alles afspeelde. Ik wilde veel maar, eigenlijk verlamd in mijn doen en laten .
De accu van mijn auto was kapot, autoradio doet het niet meer en het elektrisch raam weigert ook. Wat kan er nog meer tegenzitten ?
En toch kom je zo’n dag door.
Je zit ’s-morgens lekker koffie te drinken in het clubhuis van de jachthaven met wat oudere mannen, het weer is slecht en toch heb je onder elkaar gein.
De ene anekdote volgt de andere op.
Je kent dat wel, vissersverhalen van vroeger, zo van vroeger was alles beter.
En toch, toch schuilt daar wel een vorm van waarheid in.
Neem nou het voetbal, dat is toch in vergelijking met 30 jaar geleden een waar slagveld, supporters die elkaar naar het leven staan.
Nu wil het geval dat ik iemand ken, die rugby speelt.
Hij is op een respectabele leeftijd, waar velen al niet eens meer sporten, nog steeds een rugbyspeler en daarbij ook nog eens scheidsrechter.
Afgelopen zondag ben ik eens voor het eerst naar een rugbywedstrijd gaan kijken.
Ik vond het heel erg leuk om te zien. Er wordt getackled en er wordt behoorlijk aan elkaar getrokken, alleen maar om de bal te veroveren. Ik begreep er bijna niets van, maar een ding was mij direct duidelijk, er werd in geen enkel geval gemopperd, niet op elkaar en zeker niet op de scheidsrechter.
Het was tackelen en opstaan. Verbazingwekkend gewoon.
Wereldwijd zouden alle voetbalsupporters eens een jaar lang langs de lijn van een rugbyveld moeten gaan staan en daarna maar weer eens aan voetbal gaan denken.
Ik persoonlijk hou erg van krachtsport, dat ligt mij het best, maar tot mijn verbazing vind ik rugby een toffe sport. Alleen al omdat er geen gezeik en gekanker was.
Ik raad het dan ook iedereen aan om eens een rugbywedstrijd te bezoeken, al is het alleen maar om weer eens de sfeer te proeven van hoe het hoort en hoe de sport ook kan zijn.
De voetbalfanatiekelingen zullen natuurlijk denken “” ik kijk wel uit, wat is dat nou voor een sport “” .
In die 2x 40 minuten van de rugbywedstrijd heb ik meer sport gezien dan in alle voorgaande voetbalwedstrijden uit mijn verleden.
Toen de rugbywedstrijd gespeeld was liep men niet ongeinteresseerd het veld af, nee sterker nog, de tegenstanders werden bedankt voor de wedstrijd, ook al hadden ze verloren.
Ook de scheidsrechter werd bedankt.
Ik heb voor het eerst sinds lang weer eens gezien dat sport echt verbroederd bij deze rugbywedstrijd, wat ik bij vele andere sporten niet kan zeggen.
Zo was mijn zondagmiddag een onspannende dag.