Zelfs coach Alex Chang van rugbyclub The Dukes is rustig na afloop van de verloren finale tegen Hilversum (29-10). Dat wil heel wat zeggen. Z’n kokende driftbuien worden alom gevreesd. Het gelaat van de Australiër straalt zelfs een zekere vorm van berusting uit. Zoiets als: hier kan ik wel mee leven. Dat is ook zo, blijkt later: “We zijn simpelweg outplayed. Het heeft geen zin om te huilen. Ze waren de sterkste. Punt uit.”

Een strakke analyse. In de tachtig minuten rugby mocht The Dukes immers geen moment aanspraak maken op meer. Vanaf minuut één bleven de Hilversummers komen, om vervolgens niet meer weg te gaan. Gevolg: twee try’s en daarmee een 14-0 achterstand na twintig minuten. Na de rode kaart van Bart Viguurs en nóg een vijfpunter was het helemaal over en sluiten voor de Bosschenaren.

Wat betreft het behalen van de titel althans, want in de tweede helft hield de ploeg nog wel de eer hoog. De 24-0 ruststand (dezelfde als vorig jaar tijdens de eindstrijd tegen ’t Gooi ) werd nog ‘teruggebracht’ tot een respectabele 29-10. Dit had de ploeg vooral te danken aan Joost Dooijenburgh, die sterk inviel en de enige Bossche try drukte. Bob Motazed, die na het wegvallen van Viguurs als full back ging spelen, kickte de overige punten binnen.

“Na rust is Hilversum nog amper op onze helft geweest”, had ook Chang het veranderde wedstrijdbeeld gezien. “Tja… één keer en toen maakten ze meteen een try. Dat is het verhaal van deze finale. Hilversum is geen flashy team, maar wel enorm effectief. “

Zodoende gaat (na de winst in 2008) voor de tweede maal op rij het kampioenschap aan de neus van The Dukes voorbij. “Toch kunnen we trots zijn dat we hier weer hebben gestaan”, vond Chang. “Hilversum heeft op dit moment dan wel het beste team, maar zulke statistieken kunnen zij niet eens overleggen. Ik vind dan ook dat wij als team veel meer waarde voor het Nederlandse rugby hebben. Bij ons kan iedere speler moeiteloos mee met het Nederlands team. Bij Hilversum mag de helft dat niet eens (omdat ze de Nederlandse nationaliteit niet bezitten, red.).”

Om diezelfde reden denkt Chang ook dat de prestaties van zijn mannen een prominenter plaats in het ‘collectief’ geheugen gaat innemen. “Over twintig jaar is niemand van ons dit vergeten. Die spelers van Hilversum weten dan al niet eens meer, dat ze ooit een titel in Nederland hebben gewonnen.”

Volgend seizoen staat Chang opnieuw aan het roer bij The Dukes. Het zou zo maar z’n laatste kunnen zijn. “Maar als ik ook na komend jaar nog voldoende uitdagingen zie, is de kans groot dat ik er nog een paar jaar aan vastplak”, stelde de coach, die in dat geval aan stilaan aan zijn eigen ‘legende’ kan werken. “Nou ja, dat is meer iets voor spelers. Maar laat ik het dan zo zeggen: ik hoop in ieder geval dat ze me nooit vergeten hier.   

Bron: Brabants Dagblad 29 maart 2010

 

 

 

 

 

 

en weer een tweet naar @rugbynieuws, tnx!

Rugbyers Hilversum pakken titel

Blijdschap bij de spelers van Hilversum NOS

Update: zaterdag 27 mrt 2010, 23:13

De rugbyers van RC Hilversum hebben voor het eerst in 24 jaar de nationale titel in de wacht gesleept. In de finale werd met 29-10 gewonnen van The Dukes uit Den Bosch.

Hilversum sloeg al in de eerste helft toe. Try’s van Nicky Janssen en Gareth Davies zorgden voor een 14-0 stand en tot overmaat van ramp voor de Bossche ploeg werd Gerard Viguurs uit het veld gestuurd wegens een gevaarlijke tackle.

Een try net voor rust van Dirk Danen en één na de rust van Nathan Mcleod lieten de score zelfs oplopen tot 29-3, voordat The Dukes wat terug konden doen. De try van Joost Dooijenburg, hoe mooi ook, was slechts van statistieke waarde.

Onderwerpen Rugby, dukes, RC Hilversum

Bekijk ook…

• 13 apr 2008 Rugby: Dukes-Hilversum
• 13 apr 2008 Sport Kort – 12 april
• 5 apr 2009 Rugby: samenvatting ’t Gooi – The Dukes
• 
  
• Video

 

Titelstrijd rugby: Dukes-Hilversum

De strijd om de landstitel bij het rugby gaat tussen de Dukes uit Den Bosch en RC Hilversum. Een samenvatting van de finale.

 

EINDELIJK NA 24 JAAR WEER LANDSKAMPIOEN

Na voor het laatst het landskampioenschap te hebben behaald in 1986 is de Rugby Club Hilversum dit na 24 jaar weer geworden. Na een ongeslagen positie in de reguliere competitie en winst op Castricum in de finale werden de Dukes met 29-10 teruggestuurd naar Brabant en kon er in Hilversum een feest beginnen.

Rugby seizoen 2009-2010; 21-03-2010
RC Dwingeloo kampioen 3e klasse noord-oost
RC Dwingeloo – RC Drachten 127 05 (59 00) 
RC Drachten was niet opgewassen tegen het goed gedisciplineerd spelend Dwingeloo.
Met nog twee wedstrijden te gaan stelde RC Dwingeloo het kampioenschap veilig. 
De terugkeer naar de 2e klasse waaruit Dwingeloo vorig seizoen zo sneu degradeerde is een feit.
Door de relatief geringe weerstand was het soms moeilijk geconcentreerd te blijven, maar het resultaat mocht er zijn:
Nr. 1: RC Dwingeloo 16 wedstrijden 16 overwinningen 15 bonuswedstrijdpunten totaal 79 punten.
Dat met een saldo van + 1206 pnt. (1337 voor en 131 tegen).

AAC Rugby dames naar finale! Posted on Tuesday, March 23 @ 15:18:59 CET by nick

Voor de derde keer op rij zijn de dames van AAC Rugby er in geslaagd om zich te plaatsen voor de finale om het landskampioenschap. In de halve finales werden de dames van Tilburg, de andere finalist van de laatste twee seizoenen opzij gezet. De finale zal volgende week zaterdag worden gespeeld tegen de Rugbyende Utrechtse Studentes, RUS, die recordkampioen Thor uit Delft versloegen.

 

Na de overwinning van vorige week in Tilburg, was nog niet iedereen er gerust op dat plaatsing voor de finale veilig was gesteld. Hoewel de dames van Tilburg dit seizoen wat minder op dreef zijn dan de afgelopen jaren, slaagden ze er toch in het verlies beperkt te houden. De 3-23 overwinning mocht dan indrukwekkend lijken op papier; er was geen bonuspunt behaald en naar eigen zeggen had AAC matig gepresteerd. Daarnaast is in Amsterdam genoegzaam bekend hoe taai de Brabantse dames kunnen zijn.

Amsterdam begon deze keer echter gekoncentreerd aan de wedstrijd en drukte binnen twintig minuten 4 tries. Een ruststand van 43-0 rust leek de finale zeker voor het keurkorps van Sascha Werlich. Eén minuut voor tijd was de stand 53-0, maar de Tilburgsen hadden het laatste woord. Eindstand: 53-7.

Hoewel natuurlijk alle speelster van de landskampioen hun aandeel hebben gehad in het bereiken van de finale, krijgt wing Tessa “Alo” Veldhuis deze week een eervolle vermelding na het drukken van 4 tries.

 

In de andere halve finale versloegen de Utrechtse studentes die van Delft (het enige team dat in de reguliere kompetitie AAC Rugby wist te verslaan). Na een bijzonder spannende eerste wedstrijd (10-14), was het verschil in de terugpot een stuk duidelijker (32-5).

 

 

Reisverslag Antwerpen-Banjul: Rugby in de desert

Gepubliceerd op zondag 21 maart 2010 om 16:00

Twee auto’s, ruim 7000 kilometer, een bult lef en een nobel doel. Dat zijn de ingrediënten voor de Antwerpen– Banjul Challenge waaraan een zestal studenten van de CAH te Dronten meedoet. Onder hen zijn Bas Booijink en Rick Dijsselhof uit Broekland.

De eerste kilometers door het mulle zand van de Sahara zijn gemaakt. De onrust in Mauritanië is ook voor The Dukes enigszins voelbaar. Op hun route door de woestijn komen ze in hun avontuur van vandaag in de eerste kleine woestijndorpen terecht…

Dossier:		Antwerpen-Banjul: De reis	15

Donderdag 11 maart (deel 3)

Alles werd klaar gezet om er een succes van te maken. Zonder bak-ervaring gingen de eerste pannenkoeken erin en deze waren toch werkelijk lekker. Weet niet of dat van de honger of toch echt van de smaak kwam, maar met jam en suiker kun je veel goed maken. Paulus en de Dijs hebben de eerste rondes gedaan waarna Coby het overnam van Paulus die er helemaal flauw van was. Steeds werden rondjes gebakken en direct opgegeten. Dit ging perfect totdat de Dijs een pannenkoek van Paulus liet vallen, die hier vervolgens een duidelijke mening overhad. Zette de bakkers weer op scherp, en zand schuurt de maag. Inmiddels hadden Scholes en Gerrie een zeer hoge drang gekregen om Patrick Kluivert en Winston Bogarde even weg te gaan brengen. Dat zou op de vlakte erg gaan opvallen dus werd de tocht naar de dichtstbijzijnde bult gestart. Leuk om te zien voor de achterblijvers hoe ver het achteraf bleek te zijn. Bekaf kwamen ze terug en vielen allebei voor dood op bed. Scholes compleet uitgeput en Gerrie zo ziek als een aap. Duurde gelukkig niet lang. Inmiddels hadden de overige Dukes lekker doorgebakken en het bericht ontvangen dat de Zandhazen, Team Avans, de mannelijke helft van Rocky Balboa en Edwin van de Transporter wel wat zagen in een potje rugby tegen de Dukes. Zes tegen zes dus…

Hele tactiek-verhalen werden doorgenomen en de Dukes hadden het grootste vertrouwen erin dat het geluk aan hun zijde stond. Het moest toch ook echt komen van snelheid, want gewicht had tegen deze grootmachten van tegenstanders niet veel uitgehaald, aangezien deze echt groot en stevig waren. Gerrie en Scholes werden tactisch gezien nog steeds als ziek aangemerkt wat Coby tot sterkste man van de Dukes maakte, aldus de tegenstander (dit bleek achteraf).

Nadien werd het kampvuur aangemaakt en begon de nabespreking van de wedstrijd. De prijs voor de Dukes, behalve de eer, kwam in de vorm van Flugel. Zeer schaars in deze streek, alcohol sowieso, dus erg gewaardeerd. Snel volgende het einde van de avond, waarna iedereen ging slapen. George en Coby vonden het echter nog tijd voor payback-time op een aantal leden van team Tegenstander voor de actie in het vogelhuisje. Ritsen werden dichtgemaakt met tyribs. Wat de volgende ochtend bij hen tot problemen moest gaan leiden.

Meer volgt…

Weg met die rijke, domme voetballers

Door: Simon Kuper

Ze zijn blank, géén miljonair en zien er uit als boeren. Het multiculti-voetbal gaat eraan: Frankrijk wil rugby.

Het café waar ik in Parijs ontbijt, hangt sinds kort vol rugbysouvenirs. Ik denk niet dat Momo, de mollige Noord-Afrikaan die ons bedient, zijn jeugd in het zuidwesten van Frankrijk doorgebracht heeft met het spelen van rugby. Ik denk eerder dat het café meegaat in het nationale modebeeld: rugby staat tegenwoordig model voor het ideale Frankrijk. Op papier moesten de Franse rugbyspelers zaterdag tegen Engeland spelen in het Six Nations toernooi (uitslag 12-10). Maar de realiteit is dat de ‘rugbymannen’ het opnamen tegen het Franse nationale voetbalteam. Het gaat erom ‘wie Frankrijk vertegenwoordigt.’ En voor de verandering staat het rugbyteam vóór.

Bruin en zwart
Jarenlang dacht je meteen aan het nationale voetbalteam als het ging om de vleesgeworden Franse natie. De overwinning van Les Bleus op het WK van 1998 wordt vaak genoemd als het beste moment van nationale eenheid sinds de bevrijding in 1944; met het verschil dat in 1998 alle Fransen aan dezelfde kant stonden. De Fransen liepen weg met hun grotendeels bruine en zwarte team. ‘Hier hebben we een Frankrijk dat wint en deze keer ook samen de overwinning viert’, zei president Jacques Chirac.
Maar toen de jongens uit de banlieu niet meer wonnen, werden ze weer gewoon jongens uit de banlieu. De filosoof Alain Finkielkraut noemde het team spottend ‘zwart-zwart-zwart’. Veel mensen waren het met hem eens. Het team kon het land niet meer verenigen. Het cult-tijdschrift So Foot legt uit: ‘Voetballers worden te goed betaald, zijn te stom, te duidelijk afkomstig uit de banlieu; de perfecte zondebok.’ En wat voetbalfans betreft, hun imago kun je samenvatten als ‘te weinig betaald, te stom, te duidelijk afkomstig uit de banlieu’.
Voetbal staat nu voor een modern, verstedelijkt, werelds Frankrijk – en ook nog eens een Frankrijk dat niet wint. Het rugbyteam wint wel. Door zaterdag Engeland te verslaan hebben ze een ‘Grand Slam’ gehaald.
Maar belangrijker nog: rugby staat voor het platteland van Frankrijk. Bij Frans rugby moest je altijd denken aan de dorpsveldjes in het zuidwesten van het land. In de jaren ’50, toen miljoenen Fransen wegtrokken uit de dorpen, werd het rugby voorgesteld als ‘symbool van nationale samenhang in een verder dramatisch veranderende wereld’, schrijft historicus Philip Dine. En een andere historicus, Jean-Pierre Bodis, zegt dat de plattelandsjongens die rugby speelden volgens velen gunstig afstaken tegen de jonge zakenmannen en langharige studenten in de steden.
Al heeft rugby dan altijd symbool gestaan voor het platteland van Frankrijk, tot voor kort hadden maar weinig Fransen buiten het zuidwesten er ook aandacht voor. Pas de laatste jaren is rugby met de hulp van kabel-tv in heel Frankrijk populair geworden. Dat was precies waar het land, dat zich zorgen maakte over de globalisering, naar op zoek was.
Geen wonder dat de Fransen Sébastien Chabal in hun hart sloten als hun favoriete rugbyspeler. Chabal, die invaller was tijdens de wedstrijd tegen Engeland, is niet zozeer geliefd vanwege zijn prestaties als wel vanwege zijn slordige baard en wilde ogen. Hij lijkt op de reïncarnatie van een veertiende-eeuwse boer en staat daarmee voor het tijdloze Frankrijk. De rugbyspelers van nu – bijna allemaal blank en over het algemeen geen miljonair – zijn het mannelijke ideaalbeeld in Frankrijk geworden. Zelfs modetijdschrift Elle heeft verklaard dat ‘Le Rugby c’est fashion!’ (‘Rugby is in!’).
De kaartverkoop, tv-rechten en shirtverkoop blijven omhoog gaan, vooral in het vroeger rugbyloze Parijs. Max Guazzini vertelt dat toen hij in de jaren ’90 de Parijse club Stade Francais overnam, er ‘zes betalende toeschouwers’ waren.

Massaal
Nu is het stadion met 80.000 plaatsen regelmatig uitverkocht. Er zijn andere Franse rugbyteams die zo nu en dan uitwijken naar grote voetbalstadions; symbolisch voor de wijze waarop het rugby het voetbal eruit aan het werken is.
Ze moeten er wel voor uitkijken niet te openlijk welvarend te worden. De sport moet het hebben van de landelijke eenvoud. Nu staan er volop sponsorlogo’s op de shirts en sommige sterspelers zijn rijk aan het worden; rugby gaat een beetje de kant van het voetbal op…
Dit betekent allemaal niet dat de Fransen nu massaal genieten van rugby, als sport. De meeste mensen begrijpen niets van de regels. Het marktonderzoeksbureau Sportlab heeft een veelzeggend onderzoek gepubliceerd: de ondervraagden prefereerden het Franse rugbyteam boven het Franse voetbalteam in een verhouding van meer dan twee tegen één.
Ze zeiden dat rugby hun normen en waarden vertegenwoordigde. Maar toen er werd gevraagd naar welk team ze zouden kijken als ze allebei tegelijk zouden spelen, noemden de meesten het voetbalteam. Maar ja, rugby is in Frankrijk ook meer dan een gewone sport, het is de belichaming van een Frankrijk dat al lang niet meer bestaat.

---

Zaterdag 20 maart zal op sportpark Keizerslanden de finaleronde van het officiële
Nederlands Kampioenschap Jeugdrugby 2010 worden gehouden. Dit NK-Jeugdrugby wordt georganiseerd door de Deventerse rugbyclub The Pickwick Players, die na de zeer succesvolle organisatie van het eindtoernooi in 2008, nu wederom de organisatie van dit toernooi toegewezen heeft gekregen van de Nederlandse Rugby Bond.

Pickwicks Jeugdteam tijdens editie 2008

Tijdens het toernooi zullen 16 teams uit geheel Nederland strijden om het Nederlands Kampioenschap in de leeftijdsklasse van 10 t/m 12 jaar. Het evenement begint om 11:00 uur met de eerste poulewedstrijden, en eindigt met de halve finales en finale tussen 15:00 en 16:00 uur. Er worden minimaal 320 actieve rugbyers verwacht en evenzoveel toeschouwers uit alle delen van Nederland.

Er wordt een rugby promodorp gebouwd en voor de allerkleinsten is er een groot springkussen. Tijdens dit evenement zullen er van zowel landelijke als regionale kranten alsmede enige TV-zenders verslaggevers aanwezig zijn. Deventenaren en andere rugbyliefhebbers worden opgeroepen om in groten getale naar sportpark Keizerslanden te komen, en het eigen mini-Pickwick jeugdteam aan te moedigen in hun strijd om het Nederlands Kampioenschap.

Voor meer vragen kunt u contact opnemen met jeugd@pickwick-players.nl

Een ouder bericht, maar net op tijd?

Rugby: Visser told to ditch orange for dark blue

Published Date: 09 March 2010

By BILL LOTHIAN

 

A FORMER Dutch international rugby player now living in Edinburgh is urging countryman and current Capital sensation Tim Visser to commit his representative future to Scotland.

Winger Visser, whose abilities were thrust into the spotlight by becoming the first Edinburgh player to notch a hat-trick of Magners Celtic League tries in the 33-17 home win over Ospreys on Sunday, would be eligible for Scotland on residency grounds in 2012. While Visser, 22, is keeping options open, Michiel Smith, 37, who gained caps for The Netherlands against Morocco and Georgia before moving to Edinburgh with his Scottish-born wife, Fiona, five years ago, says the Dutch would be proud to have a player like Visser playing at the highest level.

“I think Tim would actually be making a greater contribution to Dutch rugby by qualifying for Scotland and getting selected to play in the Six Nations rather than returning home for caps.

“There is an intensive development programme underway in Holland and the youngsters now being attracted into the game would see that it is possible to go all the way to the top.

|Equally important, though, is the possibility of players being able to return from the top playing nations late in their careers to help the aspiring ones.” Smith owns a guest house but also finds time to coach Edinburgh Northern in Division One of the East League.

“I understand the move to allow players to drop down a level and continue to play internationally mainly concerns the likes of Pacific islanders attached to New Zealand and Australia but it would also work well for the likes of Holland if adopted.

“Meantime I would advise Tim to opt for Scotland if he gets the opportunity. Nobody in Holland would think badly of him, especially if there was a chance he could return one day.”

The hat-trick by 6ft 4in and 16st 9lb Visser was achieved after coming off the bench in the 15th minute for rib injury victim Simon Webster and has rocketed him to the top of the league’s individual try-scoring charts with six for the season so far. He also touched down against Ulster in the Heineken European Cup.

Smith added: “As things stand the Dutch media are already homing in on what he does with Edinburgh. My brother-in-law is a television producer and he has been organising interviews which are helping to broaden the base of interest which is much needed.

“A few years ago Holland were playing the likes of Romania and Georgia in knocking on the door of further recognition but relegation from the second tier of European rugby has set things back.”

Smith, whose playing career was ended by a neck injury sustained against Georgia in Tblisi, regularly turned out in the back row alongside Visser’s father at the Hague club. “I watched Tim’s hat-trick and he certainly took his opportunities well.”

The Netherlands have dropped to 34 in the latest IRB world rankings behind the likes of Brazil and Czech Republic.

Meanwhile, Ospreys coach Sean Holley has heaped praise on an Edinburgh side who claimed a try bonus point for only the second time this season, saying: “We cannot take anything away from Edinburgh. We had no territory in the first half and, although we defended well, the scoreboard meant we chased the game a bit too early and gifted Edinburgh some easy tries from turnovers in their half.

“All credit to the opposition for finishing them well. To concede three tries in seven second-half minutes was a killer blow and, although we got into our stride in the last 20 minutes we left ourselves too much to do.”

via sport.scotsman.com

Edinburgh crush the Ospreys

 

07th March 2010 16:10

Tim Visser: A hat-trick

Edinburgh stormed the summit of the Magners League on Sunday with a blistering 33-17 win over the Ospreys at Murrayfield.

Winger Tim Visser picked up a hat-trick after coming off the bench when Simon Webster suffered an early injury.

Webster was able to walk off with a rib problem after 15 minutes, but a much more serious injury appeared to be sustained in the second half when the game was stopped for a prolonged period after lock Craig Hamilton was hurt at a ruck.

Hamilton was taken to hospital as a precaution after suffering a head injury.

Edinburgh had the better of possession and territory early on but were undone as much by their own errors as the Ospreys defence.

The breakthrough eventually came in the 34th minute after a five-metre scrum gave Edinburgh an attacking platform.

Nick De Luca found Ben Cairns in the line and he passed to Visser to draw two defenders before returning the ball to Cairns for the score, which was converted by David Blair.

Ospreys passed up a clear-cut chance to score in the last minute of the first half when full-back Gareth Owen could not find his support, so Edinburgh led 7-0 at the interval.

And th home side soon ended the game as a contest with four tries in eight minutes in the second half.

Cairns set up the first with a break from deep before Visser hared in from the left.

The second saw Visser get possession on his 10-metre line on the right wing from where he ran and then kicked long to the line to follow up and score.

For the third he was fed by hooker Andrew Kelly and ran in under the posts.

On the other wing, Mark Robertson showed he could stretch his legs too, running in a beauty from his own half. Replacement Phil Godman knocked over all but one conversion.

Ospreys roused themselves in the final quarter to get on the scoresheet when TV evidence allowed winger Nikki Walker to be awarded the unconverted score.

And further tries from flanker Gerry Collins and Sonny Parker gave the scoreline a more respectable look.

The scorers:

For Edinburgh:
Tries: Cairns, Visser 3, Robertson
Cons: Blair, Godman 3

For the Ospreys:
Tries:Walker, Collins, Parker
Con: Biggar

Edinburgh: 15 Ben Cairns, 14 Mark Robertson, 13 Nick De Luca, 12 John Houston, 11 Simon Webster, 10 David Blair, 9 Mike Blair (capt), 8 Roddy Grant, 7 Ross Rennie, 6 Alan MacDonald, 5 Steve Turnbull, 4 Scott MacLeod, 3 Geoff Cross, 2 Andrew Kelly, 1 Kyle Traynor.
Replacements: 16 Sean Crombie, 17 Ryan Grant, 18 Craig Hamilton, 19 David Callam, 20 Greig Laidlaw, 21 Phil Godman, 22 Tim Visser.

Ospreys : 15 Gareth Owen/Barry Davies, 14 Jonny Vaughton, 13 Sonny Parker, 12 Andrew Bishop, 11 Nikki Walker, 10 Dan Biggar, 9 Mike Phillips, 8 Filo Tiatia, 7 Marty Holah, 6 Jerry Collins (Capt), 5 Ian Evans, 4 Ian Gough, 3 Craig Mitchell, 2 Richard Hibbard/Ed Shervington, 1 Ryan Bevington.
Replacements: 16 Ed Shervington/Marc Breeze, 17 Cai Griffiths, 18 Andy Lloyd/James Goode, 19 Steve Tandy/Ben Lewis, 20 Jamie Nutbrown, 21 Ashley Beck, 22 Barry Davies/Gareth Owen.

Referee: George Clancy (IRFU)
Assistant Referees: David Changleng (SRU), Bob Nevans (SRU)
TMO: Iain Ramage (SRU)