Turven uit bij BSN

Greg in onze onvolprezen nieuwsbrief*:

Zaterdag 13 nov, uit bij BSN.

Haarlem Bears 1 – 6 AAC/RCH

(Tucker 3x, Julian 3x)

BSN2e 6 – 8 AAC/RCH

(Julian 3x, Tucker 2x, Kees, Guy 2x)

Haarlem Tigers 2 – 6 AAC/RCH

(Julian 3x, Julius, Tucker, Yfke)

BSN1e 2 – 3 AAC/RCH

(Julius, Yfke, Julian)

Wat een geweldige rugby dag werd het. Niet echt koud, droog, een mooie setting op een Engelse school met prima rugby voorzieningen (BSN = British School in the Netherlands).

Het leek wel alsof alles op zijn plaats viel. Wij communiceerden met elkaar, lieten weten dat wij klaar stonden om de bal over te nemen, wij waren er voor elkaar en wij verdedigden, probeerden de tackle altijd door te zetten en gaven elkaar support. Ik telde soms 8 fases voordat de scheids ging fluiten, erg mooi om te zien.

Iedereen droeg zijn steende bij. Ilja verdedigde, zoals altijd, als een bezetene. Ondanks de punten/uitslagen kregen wij geen enkel wedstrijd cadeau en wij moesten er hard voor werken, zoals Ilja merkte met zijn ene wereldse beweging waar hij letterlijk alle hoeken van het veld zag in een aanhoudende sprint waar hij ondanks meerdere pogingen helaas niet kon doorbreken – machtig mooi om te zien Ilja! Borus, Thomas en Ryan werkten goed hard mee en veroverden heel vaak de bal voor ons (en zoals wij allemaal weten, geen bal = geen tries) en wisten ook vaak veel terrein voor ons te winnen. Kees liet, naast zijn eigen fijne try, meerdere malen zien dat hij nergens bang voor is, en Julius wist prima de bal weg te kapen voor 2 erg mooie tries. Guy verraste iedereen met zijn snelheid met 2 lange sprints langs de lijn voor 2 fraaie tries. Klasse allemaal!

Tucker scoorde meerdere mooie tries en liet wederom zien wat echt tackelen is. Hij is inmiddels de schrik van al onze tegenstanders geworden wat dat betreft. (Translation for Tucker: Tucker scored numerous great tries and once again showed us what real tackling is. He’s become the fear of all our opponents as far as that goes). Julian liet zijn kracht zien en maakte meerdere leuke tries.

En dan Yfke, onze allerkleinste spelertje en heldin van afgelopen zaterdag. Wat heb je dat goed gedaan zeg, twee super tries en dat met een snelheid waar iedereen van stond te kijken. Zelfs de toppers van BSN1 kon je niet tegenhouden en stonden met verbijstering te kijken hoe je de allermooiste try van de dag maakte.

Ja, er zijn wat opmerkingen te maken over fouten afgelopen zaterdag, zaken die wij beter kunnen doen. Maar ik wil het er deze keer niet over hebben, maar gewoon genieten van hoe goed jullie het allemaal hebben gedaan. Echt grote klasse Turven, wij zijn allemaal trots op jullie.

Over dassen en rivalen (Cubs uit bij de Haagsche)

HRC 2 – BSN/AAC 0-46

Over dassen en rivalen

Oei, tijdens de trainingen en op de site waren de verhalen al talrijk: we moesten tegen HRC, de rivaal, de eeuwige tegenstander, de grote en sterke jongens (en meiden!), kortom, tegen de beruchte club uit het Haagse. Dat beloofde wat. Op de A4, ’s ochtends om een uurtje of half negen, zagen we donkere wolken aan de hemel samenpakken. Dat beloofde niet veel goeds…

Maar hoe anders verliep de dag. Op het fraaie sportpark scheen een waterig zonnetje toen we aankwamen, er was zelfs een eigen, weliswaar gammel, pershok, dus het zag er aardig uit. Net als de boys in hun witte overhemden met stropdas. Een mooi gezicht.

Een korte training vooraf en daarna kon de wedstrijd beginnen. Inderdaad, grote en sterke jongens en meiden. Maar onze jongens waren voor niets en niemand bang. Waar het vorig jaar nog mis ging (hoorde ik langs de lijn) ging het vandaag goed. Er werd goed samengespeeld en de ene na de andere aanval rolde over het veld.

Vanaf het fluitsignaal werd er aangevallen, eerst rustig, daarna met meer overgave. Er was goede support in de scrum, na een tackle en in een ruck. Mooi om te zien hoe er gewerkt werd. De ‘nieuwe’ jongens kregen aanwijzingen en werden ook in het spel opgenomen. Na een minuut of tien was al duidelijk dat deze partij voor ons was. We lieten HRC niet dicht bij de tryline komen, de 0 werd prima verdedigd. Nog steeds staat die er, 0 tries tegen!

Wat valt er verder te melden? Dat de regen af en toe met bakken uit de hemel kwam, dat Duncan en Koen ieder op de wing weer bijna scoorden. Drie keer is scheepsrecht de volgende keer! En dat er veel publiek op de tribune zat, dat ik Mehmet een prachtige pass

zag geven en dat ‘oude rot’ Duncan op dreef was en maar liefst vier tries wist te maken. Vergeet David niet die als prop het zeer verdienstelijk deed, en Martijn die als scrum half weer veel werk verzette.

HRC was bijzonder sportief en bleef tot het einde proberen. Veel inzet, en een mooie instelling. Na afloop kwam de hoofdcoach van HRC onze jongens complimenteren met het vertoonde spel. Een gebaar van klasse! En een mooi voorbeeld van de saamhorigheid in de rugbysport. Zo, nu heb ik genoeg complimentjes uitgedeeld. Op naar de volgende wedstrijd, de laatste in deze kleine poule.