Ingezonden door Rob Rentenaar:

In de stromende regen en met een temperatuur van 4 graden boven nul stond afgelopen weekend de zware pot uit bij the Bassets op het programma voor het eerste team van RC Waterland.
Op 10 oktober werd er thuis nog verloren van de mannen uit Sassenheim en op dit moment staan the Bassets op een tweede plaats en zijn nog volop in de strijd om de titel van de landelijke 1e klasse. Waterland wilde na de ongelukkige uitnederlaag bij de mannen van ARC (18-17) wat goedmaken, het resulteerde in een mooie, spannende pot rugby waarin Waterland aan het langste eind trok en verdiend met 12-17 wist te winnen na een ruststand van 7-0.

Waterland reisde met 16 man af naar Sassenheim; Rolf Veltman, Rob Laan en Ollie Stone zijn nog steeds geblesseerd maar reisden mee voor support. Peter Romp was wel weer van de partij; na een schorsing en een elleboogblessure speelde hij weer zijn eerste wedstrijd mee met Waterland.
De voorwaartsen van Waterland begonnen fel aan de eerste helft en wisten de scrum van the Bassets constant onder druk te houden en zo veel ballen te veroveren. The Bassets, bekend om hun snelle driekwarten probeerden via de buitenkanten aan te vallen maar door de slechte speelomstandigheden en goed verdedigend werk van Waterland kwamen ze er niet door. De eerste 40 minuten waren spannend met spel dat over en weer ging. Uiteindelijk moest Waterland in de 40e minuut toch een try incasseren na een mooi uitgespeelde aanval van the Bassets, de conversie was raak en zo gingen de mannen uit Purmerend met een 7-0 achterstand de rust in.
Van paniek was echter geen sprake, Waterland had speelde gedisciplineerd en goed. Hierdoor konden ze vol vertrouwen aan de tweede helft beginnen.
Tony Huijzer (scrumhalf) en Andrej Aleksandrovs (fullback) wisselden van positie bij aanvang van de tweede 40 minuten.
Waterland had na de rust het betere van het spel, de voorwaartsen wonnen veel ballen in de line outs en scrums en probeerden kort langs de rucks aan te vallen. Dit resulteerde in de 62e minuut in een mooie try van Dennis Bus, de conversie werd raak geschoten door Andrej Aleksandrovs. Erik Veltman werd nog gewisseld voor Sander Romp, die op de wing positie kwam te spelen. Waterland ging verder met waar ze mee bezig waren en kwamen 3 minuten later weer tot scoren; Peter Romp kon na een sterke run offloaden op Lotar Abma die het trygebied in kon duiken en hiermee nam Waterland de voorsprong over. De moeilijke conversie op enkele meters van de zijlijn werd knap raak geschoten door Rob Konijn; 7-14 voorsprong RC Waterland. Toen de mannen van Waterland 10 minuten later een penalty kregen in het 22-meter gebied van de tegenstander mocht Andrej Aleksandrovs het nogmaals proberen en verzilverde de 3 punten die betekenden dat waterland leidde met een stand van 7-17. Weer in de laatste minuut wisten de mannen van the Bassets tot scoren te komen na een break langs de zijlijn, na de gemiste conversie werd er afgefloten en stapte Waterland met een eindstand van 12-17 als winnaar van het veld, een knappe prestatie die betekend dat deelname aan de nacompetitie uitgesloten is.
Er staan nog 2 wedstrijden voor Waterland-1 op het programma: a.s. woensdag de inhaalwedstrijd tegen Amstelveen en 6 maart staat de laatste (thuis)wedstrijd van de competitie op het programma tegen de Delftse studenten.  

Er zijn vele jaren voor nodig geweest en vele heldhaftige mannen hebben het groen/oranje  gedragen, maar na al deze dappere daden en jaren verder zijn de Hoekse rugbyers erin geslaagd om het hoogst haalbare niveau in Nederland te bereiken, de Ereklasse!  Een goede jeugdopleiding, doorzettingsvermogen van oudere spelers, een ambitieuze visie van het bestuur en niet te vergeten een toptrainer zijn uiteindelijk de sleutel tot dit succes geworden.

Rugbyclub the Hookers schaart zich nu bij de beste 10 teams van Nederland en mag volgend seizoen klinkende namen als Castricum, HRC, ‘t Gooi en Hilversum verwelkomen.

Ongekend voor een club die zich 4 jaar geleden nauwelijks wist te handhaven in de Eerste klasse.

De metamorfose was indrukwekkend en nieuwe gezichten versterkte het team de afgelopen twee jaar ongekend snel. Alle nieuwe spelers hadden binnen afzienbare tijd een Hookers hart en werden meegezogen in de succesvolle Hookersformule.

Ook trainer Silvester Ramaker had ondanks een traditioneel moeizame winterstop absoluut het gevoel dat het met deze ploeg wel snor ging zitten en de stap richting Ereklasse binnen handbereik was.

De wedstrijd tegen de reservemacht van DIOK deed er nog wel ter degen om; zij waren immers debet aan één van de twee verliespartijen die de Hoekse hoofdmacht moest incasseren dit seizoen.

Voor het uiterst loyale thuispubliek wilde de Hookers echter geen steken laten vallen.

Trainer Ramaker trommelde 23 man op de been en nam hiermee geen enkel risico deze wedstrijd uit handen te geven. Een moeizame wedstrijd, die the Hookers veelal aan zichzelf te danken hadden, was het resultaat, maar de mannen uit de kuststreek hadden van begin tot eind de regie in handen.

Ervaren als de rugbyers van DIOK zijn hielden ze de schade beperkt,  15-0 was de einduitslag.

Het kampioenschap was binnen handbereik en het lag er alleen nog aan wat de directe concurrent Bassets zouden doen. Na berichten dat zij gewonnen hadden, kwam dan uiteindelijk de stand op de website te staan: Bassets 12 Waterland 17!

Ongelovig keken spelers elkaar aan en kwam langzaam het besef dat dit het kampioenschap betekende voor de Hoekse rugbyclub.

Een ongekend feest brak los en zelfs jongens die naar huis waren gegaan kwamen allemaal terug om dit historische feit te vieren!! Bij hoofdsponsor Royal werd het allemaal nog eens dunnetjes overgedaan en feestte de Hoekse ijzervreters tot middernacht door!

Volgende week is de officiële huldiging na de laatste wedstrijd tegen de Utrechtse studenten en zal wederom de dag in het teken staan van feestelijkheden!

De Hoekse formatie schrijft clubhistorie, maar ook historie voor Hoek van Holland!!

Voorzitter Marius Troost zei emotioneel dat als ze dit in 1974 tegen hem gezegd hadden, hij het nooit had geloofd! Een droom komt uit………voor jong en oud, want rugbyers vergeten elkaar nooit en het respect gaat ver in deze sport