RC Delft houdt hoofd boven water in Goes

Written by zeno

Sunday, 11 October 2009

3-50 gewonnen van Tovaal De minister sprak van een “gevoelig, moeilijk, maar onontkoombaar besluit”. Waar gaat dit over? Dit zei Greta Verburg. (Minister van Landbouw, jongens!) In alle ochtendkranten gaf zij deze week aan dat een of ander stuk polder terug gegeven moest worden aan de zee. De Hedwigepolder in Zeeland om precies te zijn. De meeste RC Delft spelers kennen maar twee steden in heel Zeeland namelijk Oemoemenoe en Tovaal. Het was daarom verheugend dat Onno Treur ons dit weekeinde naar Tovaal stuurde zodat we zelf polshoogte konden nemen. Mits het wassende water nog niet over het veld lopen zou natuurlijk. Waren we vorige week op twee Maaslanders na nog volkomen CO2 neutraal bezig tegen DSRC, deze week werden we in camperbusjes en oude Volvo’s gepropt. Tja. Laatst een filmpje van Al Gore bekeken en die adviseerde -zacht gezegd-  maar liever geen vakantiehuisje aan te schaffen in het Zeeuwse deel van ons land. Maar goed, het enige duurzame aan rugby club Delft is de duurzame constante chaos dus wij konden -op weg naar het Nederlandse Bangladesh- niet anders doen dan windmolens tellen en gingen er toch heen. Wel met zo weinig mogelijk mensen, dat scheelt weer een auto. Coach Alex moest maar gelijk reserve zijn. Vraag van de dag was natuurlijk is het rugby in Goes levend, hoe goed is Tovaal en wat nou als Greta overmorgen besluit om heel Zeeland maar weer terug te geven aan de zee? Dat zou op Google 1400 hits schelen over Tovaal, en 3370 over Oemoemenoe. Totale schade zeg maar tegen de 5000 hits. Even voor het vergelijk Greta Verburg geeft 55.000 hits. Dus mij lijkt: als je ruimte voor water nodig hebt kijk eens hoeveel ruimte zo’n hit inneemt. Eenmaal aangekomen bleek het water vooral uit de lucht te komen en leken de Zeeuwen nog gewoon op hun gemak in hun kleine gezellige clubhuis. En over innemen gesproken : ze hadden vrijdag een kroegentocht gehad waarbij de derde kroeg zo leuk was dat ze niet verder gekomen zijn. Zo’n kroegentocht leidt wel altijd weer tot 20 spelers voor een thuiswedstrijd dus ze waren tevreden edoch enigzins verontrust gegeven onze koppositie. De coach van Tovaal was maar full-back gaan staan bij hen en deed dat uitstekend vond ik. Ook de derde rij weerde zich flink maar ze gingen in de scrum zo achteruit dat het een vermoeiende wedstrijd geweest moet zijn voor hen. Voor ons was het ook niet makkelijk. Weer, wind en Lucas’ roze voetbalschoenen speelden eigenlijk iedereen parten. En omdat Vincent er niet was moesten we zelf tackelen, ik hoop dat dat voor volgende week opgelost kan worden. Bij Delft hadden we verder een beetje een serieuze aanpak met een flinke warming up, weinig woorden en toen……..aan de slag. We weten wel ongeveer wat we proberen zo langzamerhand en dat was dit maal behoorlijk open spelen ondanks het slechte weer. Dat lukte prima en we wonnen met 3-50. Echte hits waren er in de wedstrijd niet. Hits die er toe doen bedoel ik. Hits die aangeven dat rugby steeds minder een contact-sport en steeds meer een collision-fest wordt. In die zin klopt google wel. Maar niet in de sfeer. Die maakt de reis de moeite waard. Bij Tovaal gewoon een kopje koffie en een biertje krijgen. (omkleden bij de hockey-dames) Een praatje met de tegenstander en de scheidsrechter. Waarbij ze vertellen dat ze eenmaal per week op vrijdag trainen en daarna een biertje doen. Die ene prop haalt dat nooit door z’n werk die training. Maar dat biertje wel. Old skool rugby, zoals dat in de geschiedenisboekjes staat. Hartstikke gezellig al levert het weinig hits op. Ik hoop niet te weinig voor Greta.